Zo ziet mijn boekenkast eruit. (Mijn bureau durf ik niet te laten zien, mijn bank vol kleren en mijn kast vol losse troep ook niet. Want dat is lelijke troep.) Buitenstaanders zeggen: 'Dat vinden wij altijd zo bijzonder van jullie. Het lijkt zo'n troep, maar jullie kunnen alles altijd vinden.'
Dat klopt niet, want ik kan helemaal niets vinden.
Ik vind het zelf ook niet prettig. Sterker: als ik heb opgeruimd, dan klaart het ook op in mijn hoofd. (Misschien werkt het zelfs wel andersom: als ik niet kan opklaren in mijn hoofd, kan ik ook niet opruimen.)
Ooit zei een hoogleraar met een helder verstand tegen mij: jij hebt een hoofd vol spinnenwebben.
Hij heeft gelijk.
Ik weet ook nog iets anders: een paar spinnenwebben is niet erg, maar het moeten er niet te veel worden.
In een totaal opgeruimde omgeving voel ik mij ontheemd. Bij een beetje troep voel ik me behaaglijk. Maar het moet niet uit de hand lopen.
Vandaag ga ik de lelijke troep opruimen.
3 opmerkingen:
Wat grappig, Flop, ik dacht dat het bij jullie een strakopgeruimde boel zou zijn. Maar dat beeld was alleen gebaseerd op het stukje deur dat achter jou te zien was. En nu ik over nadenk: deuren zijn van zichzelf meestal vrij opgeruimd. Succes, en je zult je straks inderdaad vast lekker voelen! Bij mij is het soms alleen achter een kastdeur een beetje rommelig, en als ik daar weer orde in heb gebracht voel ik me zo sereen als wat.
Toch vind ik die boekenkast wel mooi zo. Al een beetje beter?
i
Siske, als je eens wist... Ik durf sommige foto's echt niet te laten zien. En ik heb wel eens een foto gemaakt van de deur, daarna de troep het beeld uitgeschopt en de foto opnieuw gemaakt.
En Ivo, op deze foto's mijn mooiste troep.
Een reactie posten