De vergadering begon veelbelovend. We begonnen de Stukken te bespreken en dat ging behoorlijk goed. We praatten niet door elkaar heen, maar ieder sprak op zijn beurt, precies zoals het hoort. Toch ontstond er al snel een probleem. Na een dik uur hadden we volgens de agenda al klaar moeten zijn, maar we waren nog lang niet klaar. En dat is erg.Voor een vergadering tenminste.
Tijdens vergaderingen moet je op tijd praten. Doe je dat niet, dan komt de Agenda in de verdrukking en dan kunnen niet alle Agendapunten meer aan bod komen. Dat is erg, want die Agendapunten staan er niet voor niets op. Ze zijn allemaal belangrijk. Dat is logisch, want als ze onbelangrijk waren, stonden ze er niet op. (Je moet natuurlijk geen Agenda's maken met onbelangrijke punten erop. Dit was de agenda, kijk maar. Het is niet niks.)
Die spanning, daar moet je dus tegen kunnen als vergaderaar. Je moet koelbloedig blijven doorvergaderen, ondanks alles.
3 opmerkingen:
Een lijvige agenda, zo te zien. Dat is wel wat meer dan een drietal punten. En dan heb ik het nog niet over wat verder ter tafel komt.
Mijn ideale vergaderagenda heeft maar 1 punt: de notulen van de vorige keer. Dan hoef je volgende keer alleen nog maar de wijzigingen op de notulen van de vorige keer te akkorderen. Daarna kan iedereen doorgaan met leven.
En de rondvraag, Karin. Die komt ook ter tafel.
En de ideale vergaderagenda, daarover moeten we maar een keer een meeting beleggen, Siske. Bespreek jij de locatie, dan maak ik de sheets.
Een reactie posten