Zo gemakkelijk

Soms, als ik naar buiten kijk, zie ik dit. En dan denk ik: verdorie, wat staat dat lelijke hotel in de weg. (Want ik moet echt goed naar links kijken wil ik dit zien.) Of ik denk: wat zijn mijn T-shirt krap. Of: ik heb het zo druk nu dat ik geen tijd heb om eens lekker te lezen of om mijn eigen gedachten te denken.
Ben ik nu verwend? Jullie mogen denken wat je wilt, ik ga niet in discussie. Maar geluk kun je niet afdwingen. Hetzelfde heb ik bij een tranentrekkende film: ik verbijt mijn tranen. Want die regisseur moet niet denken dat ik daar ga intrappen. Eerst een zielig verhaal ophangen en dan het personage laten doodgaan. Ik laat mij niet commanderen.

Hetzelfde geldt voor zo'n zonsopgang: ik vind het zó gemakkelijk.